nul komma negen op vier elf

Vandaag belde Gerda het ziekenhuis in Leuven voor de uitslag van het bloed dat gisteren door haar huisarts is afgenomen. Helaas zijn zowel de witte als de rode bloedlichaampjes TE laag. Dus moet ze weer meer patiënt zijn dan de afgelopen weken. Hoewel mijn brein genoeg argumenten aandraagt om dit te verklaren en te rationaliseren (alles loopt volgens verwachting), ervaar ik het als een dikke domper. Bah. Het voelt alsof we alles voor niets doen. Dat is niet zo, maar ik moet altijd ff zeuren dan. Terwijl haar woonst en leven steeds meer de verwaarlozing ontgroeien. Anelien heeft een prachtige kamer na de make-over, Gerda heeft haar verjaardag heel prettig gevierd en vandaag wordt Bart 18!