zaterdag, mei 30, 2009

Vrije tijd

zicht

Het is de laatste zaterdag van mei en de eerste zaterdag voor mij waarop ik het gevoel heb dat zaterdagen vrij zijn. Er liggen nog wel stapels oude verplichtingen op afronding te wachten. Maar die zaken lijken geen directe dreiging voor ons bestaan hier. Daardoor komt er ook weer ruimte en aandacht voor andere dingen. Vanmorgen uitgeslapen tot ik vanzelf wakker werd en na een rustig ontbijt met Gerda de stad in voor verjaardagskadootjes voor twee van m'n broers. Dit stukje typ ik aan het eind van de middag lui vanuit de zonnestoel in de gezamenlijke binnentuin van ons huis op mijn nieuwe draagbare computer. Deze Modbook, een aangepaste Powerbook, kan ik zo eens rustig uitproberen. Ik heb het ding vrij pardoes aangeschaft, zeker voor mijn doen. Ik wil al zeker tien jaar een scherm waarop ik kan tekenen en dit lijkt één van de eerste apparaten die die belofte kan waarmaken. Tot nu toe vind ik het een matig apparaat. Technisch gezien wel OK. maar als gebruiker ervaar ik vooral de beperkingen van een ding zonder knoppen. Had ik kunnen weten. Het gebruiksgemak van mijn Mac bestaat uit de handigheid die ik heb ontwikkeld om ALLE inputmogelijkheden optimaal te gebruiken. Dus zowel toetsenbord, als mijn Wacom tablet en vooral de combinatie van beide. Nu moet alles in principe met 1 pennetje worden gedaan. Dat is minder. Voor dit stukje tekst heb ik mijn toetsenbord er maar ingeprikt. Wat nu wel handig blijkt is dat het scherm op mijn schoot ligt en het toetsenbord er boven. (Deze omgekeerde wereld is trouwens voor mobieltjes al gepatenteerd door een Nederlander die vervolgens is doodgenegeerd door de gevestigde industrie. Maar dit terzijde.) Goed, of ik dit ding voor mijn werk ga gebruiken, wat mijn fantasie was, is nog de vraag. In het slechtste geval heb ik een dure "kindle" gekocht. (= een digitaal leeslijstje.) Want ik vind het wel fijn om met enkel een scherm, allerlei zaken te lezen...

zaterdag, mei 23, 2009

Werk


Vandaag kreeg ik foto's uit Maleisië gestuurd waar ik mezelf aan het werk zie.
Dat ik hier m'n brood mee zou verdienen, was erg onbedenkbaar toen ik naar de Kunstacademie wou... ha ha ha

dinsdag, mei 12, 2009

In Maleisie



Tot mijn eigen verbazing zit ik nu in Langkawi, een recent ontwikkeld tropisch eiland in een superdeluxe resort. In afwachting van de conferentie van Mammoet die ik vanaf donderdag moet betekenen. Wham bam aan het andere einde van de wereld, met alles anders. Juist de details verbazen me het meest. Geluidloze vleermuizen zo groot als zeemeeuwen die 's nachts vlak over me heen vliegen of de wonderlijke manier waarop een plant zijn nieuwe blaadjes groeit.



Ik benoem deze week afstand nemen symbolisch als het einde van de afgelopen periode, hoewel ik dat natuurlijk helemaal niet voor het zeggen heb. Maar alles lijkt nu weer geleidelijk stabiel en steeds meer geordend te worden, waardoor rust en ruimte komt. En weer energie en hoop en enthousiasme voor nieuwe dingen en geparkeerde ambities.
Mijn wens is dat ik (en Gerda ook) ons nu bezighouden met de realisatie van 'wat we hier komen doen'. Ik heb nu in ieder geval even de mogelijkheid mijn eigen streven en sneven van een ruime afstand te evalueren en hopelijk krijg ik weer contact met wat ik 'eigenlijk' wil en fantasieën over hoe dat er uit kan zien.

Ondertussen is het hier te mooi om binnen te zitten kloppen. Dus naar buiten allemaal uit de airco. Het is net alsof je een warme vochtige badkamer instapt, maar dan wel een hele grote. ;-)