Ik tast een beetje in het ruister de laatste dagen. Ik ben niet echt in de war of gestresst, maar het wil maar niet ordenen in en om mij. Het lijkt alsof er van alles om me heen dwarrelt. De echte ''overlevingsstrijd'' lijkt even gestreden, maar de echte vrede en rust laten op zich wachten. Gerda heeft tijd, rust en geduld nodig om op krachten te komen, de verbouwing sleept zich ook maar voort en alle ad hoc oplossingen van het laatste half jaar beginnen me geleidelijk aan op te breken. En nu begin ikzelf een beetje te mopperen en tegen te stribbelen. Ik wil rust, reinheid en regelmaat. Ik hoef het eigenlijk maar net iets langer vol te houden dan al dat gedoe om me heen. Dus even diep ademhalen, en glimlachend de dag in. Het is juist met van die kleine achteloze stapjes vooruit dat je de berg overkomt. Vandaag komt de aannemer voor een dorpel, putdeksel en hopelijk de buitenmuur. Dan mag maandag de schrijnwerker zijn fouten komen herstellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten