Hier gaat het leven matig. Het is net zo'n computergame,
naarmate ik vorder wordt het steeds pittiger.
Vandaag voor het eerst weer even met m'n kop boven het gedoe uit.
Het vorige weekend verdampte bijvoorbeeld doordat Gerda haar pols brak.
Kan iedereen overkomen denk je dan nog,
tot de arts zich verbaasd over het gemak waarmee hij de pin in haar botten prikt.
Hee, gewoon zonder hamer!
Dan komt de echte duurzame downer: osteoporose.
Het zoveelste kanker-effect van de chemo.
Van die dingen dus.
Maar goed dat we gelukkig zijn samen.
zaterdag, maart 22, 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten