"Kunnen we de pijn aanhoren, zonder meteen te troosten of een oplossing te zoeken?" Dat is voor mij de lastigste vraag in het uitstekende artikel van Erik van Praag dat ik gisteren op het internet aantrof. De pijn van mijn naasten, van anderen en van de wereld in wanhoop, resoneert gevoelig met mijn pijnlijke plekken. Dat ik wil instinctief oplossen door buiten mij alle problemen aan te pakken op z'n Harries. "I did it my way!" En dan ga ik er helemaal voor. Met alle gevolgen vandien, merk ik recentelijk weer. Dus halverwege mijn 57ste levensjaar, moet ik weer eerst eens goed naar mijn eigen manier van doen kijken vóórdat ik me in nieuwe avonturen stort. "Reframing" heet dat momenteel bij mij. Hopelijk lukt het deze keer wel. ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten