De nacht van 4 oktober was het volle maan. De hond had pijn en jankte in haar mand. Ik stapte uit bed en ging naar beneden. Ik zette de tuindeur open om te zien of ze even naar buiten wou voor wat verlichting. Het maanlicht scheen op de grote gebouwen die onze stadstuin omringen. Een verstild bijna surrealistisch beeld, zoals ik ze ken van de schilderijen van mijn in Utrecht achtergebleven vriend Leo van den Herik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten