zondag, juli 17, 2016

nieuw economisch paradigma.

1e snelle notitie van een concretiserend gevoel. Spullen bewust slecht maken, zodat men steeds opnieuw moet kopen is momenteel normaal terwijl het aanvoelt als waanzin. Hetzelfde geldt voor je luie lijf van een kilo of 80 laten rondsleuren in een auto van 1000 kilo of meer wordt hetzelfde bekeken. Dar is kul.
Maar wat is dan het gezonde alternatief?

Het zou m.i. (altijd m.i.) beter zijn als het gebruik van hulpbronnen iets is dat volgens iedereen een teken van zwakte is. Iets voor invaliden en bejaarden en ander mensen die niet meekunnen komen zonder hulp. Nu is een 4wheeldrive nog een machtsmiddel om je status in de pikorde te claimen. Status op echte eigen kracht lijkt mij eerlijker. Zoveel mogelijk voordeel tegen minimale inspanning. Dat vergt zorgvuldigheid, ingeniositeit en intelligente organisatie.

Wat spullen betreft heb ik ook liever zaken die een leven lang meegaan. Gebruikswaarde / fabrikagekosten = prijs. 

Hoe ziet een economie er uit die dit toepast?
De NewYorker schrijft er dit over.
Het lijkt mij te gaan over veel geluk voor weinig moeite dankzij wijs gedrag en slim leven.

1 opmerking:

Martien zei

Zie Tom Poes en de slijtmijt https://nl.wikipedia.org/wiki/De_slijtmijt