maandag, augustus 19, 2013

Met Ma


º
Eind september wordt mijn moeder 94. Zelf weet ze dat amper nog. Hoewel we blij zijn als we elkaar zien, beperkt het gesprek zich tegenwoordig tot het herhalen van mijn adres, woonplaats en zo meer. En ook ik berust daar steeds meer in. Wel wil ik deze route voor mijzelf afsluiten. Als dat tot mijn mogelijkheden zou behoren. Voorlopig beperk ik me tot preventief gezond gedrag.

woensdag, augustus 07, 2013

Temperatuurschok

Ik dacht; "Ik moet dit opschrijven voordat ik het weer vergeten ben." Ik weet uit ervaring al dat mijn lichaam niet in staat is pijn echt te onthouden. Alleen de omstandigheden kan ik later in mijn herinnering terugroepen, maar de beleving van de pijn zelf, hoe extreem ook, is volledig verdwenen en niet meer op te roepen. En wat er vandaag met me is gebeurd, zal waarschijnlijk morgen even onherroepelijk triviaal gaan lijken. Want het is in de eerste plaats vooral een fysieke ervaring. Dus tenzij ik nu de discipline opbreng om het te beschrijven, is het zo weer weg uit mijn bewustzijn.
Mijn vakantie had niet idealer kunnen beginnen. De eerste dagen van deze augustusmaand was er een officiƫle hittegolf. Voor mij perfect op tijd. In de hangmat onder de enorme beukenboom in Gerda's tuin was het juist paradijselijk luieren. Het waren heerlijke zomerse dagen, gevolgd door aangename mediterrane avonden en nachten zo warm dat je comfortabel kon slapen zonder echt een deken nodig te hebben. 'Het is zomertijd en het leven is gemakkelijk.'
Maar vandaag veranderde het weer. Keurig volgens de voorspelling. Enkele vriendelijke regenbuitjes brachten de temperatuur een graad of tien terug naar meer normale waarden van rond de 20 graden. Die vrij plotselinge temperatuurval had een verbijsterende uitwerking op mijn gestel. In een paar uur veranderde ik van een ontspannen opgewekte optimistische energiekeling in een miezerig kleumende zielige sukkel. Hoewel ik het mentaal vrij onaangedaan waarnam, was het uiterst onaangenaam - of beter - letterlijk misselijk om te ervaren dat mijn lichaam het overduidelijk gewoon liet afweten. Het voelde alsof het diep in de winter was en ik ben volkomen verstijfd en verdoofd maar van ellende in bed gekropen onder twee dekens om weer op te warmen. Daar nam ik met verbazing waar hoe mijn lichaam registreerde dat dreigende kou was verdwenen en laagje voor laagje weer ontspande. Eerst de huid, die niet langer als een gek afkoelde en nu weer sensaties begon te voelen en door te geven. Vervolgens ontspanden de spieren geleidelijk. Ze voelden ze niet langer aan als ruwe strakke koorden. Eerst gaven de grote spieren toe aan de opwarming en daarna dieper en diepere spierlaagjes, zodat ik steeds behaaglijker onder de dekens lag. Ik kon daardoor nog scherper waarnemen hoe mijn ademhaling dieper werd en de zenuwen in mijn lijf weer tot rust kwamen. Daarna begonnen ook de zenuwnetwerken rond mijn ingewanden en organen te ontspannen tot uiteindelijk alleen nog mijn geest zich lag te verbazen over de effecten van deze temperatuurval.
Ik zit nu, nog wat vervreemd en gedesoriƫnteerd met een dikke wintertrui aan, aan tafel om dit op te schrijven. En hierna dan ga ik lekker slapen, want ik ben door het voorval ook behoorlijk uitgeput. Ondanks dat ik me beperk tot een specifieke weergave van de feitelijke ervaringen, vind ik zelf het ook wel wat overdreven overkomen. Dat oordeel draag ik al een leven lang mee, maar ik ben blijkbaar gewoon een kouwelijk persoon en kan me beter maar tegen de kou wapenen, dan ingaan op het onverwoorde verwijt dat ik me abnormaal gedraag.
Daarnaast lijkt deze individuele beleving precies het verschil te illustreren tussen de zorgeloze extraverte het leven vierende zuiderling en de in zichzelf teruggetrokken zwijgende noordeling. Binnen een paar uur maakte ik persoonlijk de transformatie door tussen deze archetypische uitersten. Het was niet alleen de lijfelijke ervaring, maar ook de geesteshouding en de gevoelsverwachting pasten zich onmiddellijk en automatisch aan aan de verkilde omstandigheden. Het leven zag er meteen anders uit en daarmee ook mijn verwachtingen, prioriteiten en voorkeuren. Ergens comfortabel rustig in een hoekje concentreren op innerlijke zaken leek opeens een veel verstandiger keus dan ergens buiten ronddansen of zo. Het lijkt me nu alsof het enkel de temperatuur is die deze verschillen veroorzaakt.
Je begrijp dat ik nu al de komende winter vrees. De paniek in mijn lijf is wel weer voorbij en nu ik het van me af geschreven heb, ben ik benieuwd wat ik er morgen van vind. Jouw meningen en opmerkingen zijn ook zeer welkom.