donderdag, mei 31, 2007

Locale coherentie

De term “locale coherentie” is uitgevonden door Kamran Nazeer, autist en auteur van “Daar komen de Gekken”. Autisten gebruiken ritmisch en stereotiep gedrag om een soort controle over de wereld te krijgen en daardoor een gevoel van rust en veiligheid. Maar volgens mij is "locale coherentie" geen exclusieve autistenstrategie, tenzij ik het zelf ook autist ben. Ik creëer ook eilanden van orde, waar ik alles op een rijtje heb. Zo’n apart stukje waar alles wel klopt. Een dergelijke isolatie beschermt me tegen de overvloed aan verstoringen die me anders van mijn werk of ontspanning afhouden. Dat is toch heel normaal? Voor mij in ieder geval wel. ;-) En ik dank Nazeer voor dit handige nieuwe begrip.

woensdag, mei 16, 2007

Zombie


Nog even de plaat voor de Politie afgemaakt. Maar ik had deze woensdag helemaal geen zin en dan zit ik zo tegen heug en meug piepkleine stapjes te maken. Te laat beginnen en dus veeel te laat klaar. Gerda snapt me als ik aan het eind van de avond als een verdwaasde zombie achter mijn bureau zit. Ik kijk als een door koplampen gehypnotiseerd konijn... Godszijdank morgen Hemelvaart. En dan mag ik uitslapen van mij.

maandag, mei 14, 2007

Irritant


Ik maak het regelmatig mee, dat ik mensen (bijvoorbeeld mijn klanten) erger, doordat ik me buiten hun kaders blijf bewegen. Ik beschouw het maar als mijn lot en ik vergeef het mijzelf liefdevol. En daarmee iedereen die hetzelfde met mij doet. ;-) Dat is geloof ik wat men op Hawaï bedoelt met Oponopono.

vrijdag, mei 11, 2007

Tijd om eh...

Het weekend is net begonnen, het is half zes geweest op deze vrijdagmiddag. Buiten klaart het op na een regenachtige dag. Een maximum van 16 graden is kleumerig, na zo'n subtropische aprilmaand. Zelf ben ik brak vandaag. De dubbele deadline die me heeft overvallen, hakt weer diep in mijn herstelprogramma en mijn conditie. Afgelopen donderdag moest ik mijn concept voor de nieuwe Douaneproceskaart presenteren aan de begeleidingsgroep. Vorige week had ik nog echt geen idee hoe ik alle gezamenlijk ontwikkelde inzichten moest gaan vormgeven. Pas na een blinde onzekere zoektocht kwam er iets heel anders uit dan ik dacht. Alle echte nieuwe oplossingen liggen nog ongezien verborgen in de donkere dalen der onwetendheid. En dat is soms een enge duisternis. Die ego-breker was blijkbaar weer nodig, helaas. Ondertussen belde TNO: Men herinnerde me vriendelijk aan de verstreken deadline van eind april. Waar de spullen bleven. Eind april? Ik heb toch duidelijk eind mei in mijn agenda staan! De "opsteker" kwam precies op het verkeerde moment. Goed, eerst de situatie overleven en dan evalueren... Maar ik wil het wel redden (karakterfoutje?) en dus heb ik keihard doorgewerkt. Een programmaeindpresentatie laat zich niet uitstellen door een ingehuurde zzp-er. En zo is de stress weer terug in mijn bestaan. Donderdag , gisteren, was mijn presentatie bij de Douane. Het was een groter succes dan ik had durven hopen. Mijn voorstel is met complimenten aanvaard en ik kan het gaan uitwerken voor de presentatie aan de interne opdrachtgever! Heerlijk!


Maar de tien congresposters voor TNO zijn nog niet af. Het vordert, maar om lekkere tekeningen te maken, moet ik me ook lekker voelen. Nu verraadt mijn brakheid zich in mijn werk. Het weekend is nu dus net begonnen, maar het bevochten uitstel tot maandagochtend 9.00 uur, heb ik nog hard nodig. Dus het weekend is eigenlijk ook alweer om. Als ik het haal, wacht alles wat is noodgedwongen weer voor me heb uitgeschoven. Affijn, genoeg geklaagd. Ik leef nog en er zijn er veel die dat niet meer kunnen zeggen. ;-)