woensdag, december 24, 2008

De dag voor Kerst

Het is kwart voor negen en ik zit te wachten op de schrijnwerker ( = timmerman) die volgens afspraak en toezegging van mijn aannemer en tegen zijn zin met twee mensen vandaag langs komt om alle kasten die bijna klaar zijn af te maken, zodat ik in de kerstvakantie althans een groot deel van mijn meubels kan gebruiken. Dan kunnen we tenminste de badkamer eindelijk volledig inruimen enzo. Maar er heerst hier nog een diepe rust. Het schemert wat boven het hotel aan de andere kant van onze tuin. Sinds 9 december heet het Park Plaza Hotel opeens Radisson SAS. Het bekt een stuk minder en zorgde ook voor veel verwarring. Niet alleen bij touristen, maar ook bij ons, want we gebruiken het hotel als baken naar ons huisadres. Gerda's kinderen zijn hier geweest en tot mijn grote vreugde is mijn eigen dochter Rosa ook langs geweest. We hebben hoognodige gesprekken gehad en als goede voornemen voor volgend jaar bepaald dat we elkaar wederzijds minimaal elke maand opzoeken, zodat we elkaar zeker elke 14 dagen zien. Dat voelt goed. De afgelopen drie dagen heb ik eindelijk eindelijk ook uitgebreid uit- en bijgeslapen. Zo herstel ik weer een klein beetje van de uitputting van het afgelopen jaar. Ik denk nu dat ik nog nooit zo'n zwaar jaar achter de rug heb gehad. Ik hoop dus op een zonnig, gelukkig en zeer voorspoedig 2009.

woensdag, december 17, 2008

Europees klimaat

Met het nieuwe klimaatverdrag kan 90% van de industrie op gratis emissierechten rekenen en wordt 80% van de schone projecten buiten Europa gerealiseerd. Kortom de nestbevuiling gaat onverminderd en ongehinderd door. Hebben we eigenlijk wel de leiders die we verdienen?

lees ook Ha Joan Chang

dinsdag, december 09, 2008

Troep


We zijn nu anderhalve week verder, maar we zitten nog midden in de troep. Omdat de aannemer niet klaar was, lopen er nu elke dag werklui door het huis. Overal gereedschap en nergens rust. Ik ben het goed zat. Wat een bevalling en de nageboorte moet nog komen.

zondag, november 30, 2008

Geland

Ik kon het vrijdag niet meer geloven dat we er nog in zouden kunnen. Want alle geruststelling ten spijt is ons nieuwe huis nog niet klaar. In elk kamer moet er nog wel iets gebeuren, waardoor we het nog niet echt kunnen inrichten. Terwijl ik eigenlijk druk moest inpakken, liep ik rond in de Lange Winkelhaakstraat om allerlei knopen door te hakken. Gelukkig is Garrie heel daadkrachtig druk geweest met kasten uit elkaar halen enzo. Want anders hadden we het niet gehaald.

Na een marathondag, afgelopen zaterdag zijn we dan toch verhuisd naar de Lange Winkelhaakstraat. Ik was om kwart voor zeven uit bed en lag er om half drie 's nachts in. Om half negen stap ik binnen in het lege pand en krijg ik druppels op mijn kop. Ergens onder het nagelnieuwe bad vandaan lekt het! Meteen de aannemer gebeld en de verkoper van het huis, maar we moesten door. Maandag als ik in Den Haag aan het werk ben, komen ze het oplossen... Ik ben benieuwd.

Om kwart over negen arriveerde de vrachtwagen met mijn inboedel uit Rumst. Die spullen hebben sinds de zomer in de opslag gezeten, keurig ingepakt en gelabeld voor de oorspronkelijke verhuizing naar de Gretrystraat. Dus daar klopte helemaal niks van. Alles was gelabeld voor een andere situatie. Ik moest bij de wagen staan en van elke doos of dinges roepen waar het wel heen moest. Veel zaken konden daarbij nog niet op hun plek, vanwege werk dat nog moet worden afgemaakt. Superinefficient allemaal. En een deel moest ook nog aan de ander kant van het blok zijn om in de garage te kunnen. Bijna niet te doen, door fout geparkeerd wagens. Ons nieuwe huis blijkt ook niet berekend op verhuizen. De ladderlift kon niet goed bij de ramen. Deze konden niet ver genoeg open. Enzovoort en zo verder. Dus dat ging van kwaad tot erger. Er zaten een paar fijne verhuizers bij die het geen reet kon schelen, zodat alles wel binnen kwam, maar gewoon huppetee de kamer en en bekijk het maar. Daarna moest Gerda's inboedel van de Harmoniestraat er ook nog bij. Precies te veel voor 1 rit. Dus dat kwam er letterlijk ook nog bij. Eindeloos zijn we zo bezig geweest. Mijn broer Paul kwam assisteren, maar ik was vrij snel het stuur kwijt en heb druk overal achteraan gehold, tot ik in bed ben getold. Maar ondanks de chaos waarin we moe wakker werden deze zondagochtend, is het toch wel erg fijn er te zijn.

Nu typ ik dit op de studentencomputer van het Skotel in Den Haag. Morgenochtend moet ik om 8 uur fris aantreden bij de tweede workshop over de Toekomst van de Krijgsmacht. Dus ben ik om zeven uur deze zondag op de trein gestapt samen met Janet. Zij was die ochtend helemaal uit Haarlem naar Antwerpen was getreind om ons te helpen schoonmaken in het oude huis. Dat was wel heel fijn. Nu lekker slapen.

Dinsdag gaat het circus verder. Dan zit ons nieuwe huis weer vol werkvolk die er een prachtig geheel van maken. Wens ons geluk!

maandag, november 24, 2008

Spannende week.

Deze week moet eindigen in de Lange Winkelhaakstraat. Inclusief alle spullen die nu nog om me heen staan hier in de Harmoniestraat. Er moet nog heel veel gebeuren in dat huis daar. Vrijdag wordt alle sanitair pas aangesloten. Vrijdagavond de schoonmaak. Morgen ga ik naar de timmerfabriek om zeker te stellen dat ze maken wat ik wil. Dat moet allemaal deze week nog klaar. Geen speling of ruimte voor fouten of afwegingen. Poeh... En ondertussen pakt alles zichzelf alvast in hoop ik. Want maandag is alweer voorbij.

dinsdag, november 18, 2008

Geld speelt geen rol!


En maar 18% van ons doet wattie werkelijk wil. Dat las ik vandaag op het internetnieuws. Goed nieuws dus. Er valt hier nog veel geluk te creëren.

zondag, november 16, 2008

De verhuizing nadert

Dit weekend is het laatste weekend dat Gerda en ik even rustig met z'n tweetjes samen zijn in de Harmoniestraat. Volgende week zijn Gerda's kinderen er weer en bereiden we ons voor op het inpakken de week daarop. Het laatste weekend van november is onze langverwachte verhuizing naar ons nieuwe en nu definitieve onderkomen in de Lange Winkelhaakstraat. Onze wens is dat het deze laatste keer heel soepel en ontspannen verloopt. Vandaag hebben we een mailjte verstuurd naar alle vrienden en familieledendie mogelijk willen helpen. Heb je geen mail ontvangen en wil je toch meedoen? Graag! Laat dat dan even weten. Ik zie er erg naar uit om eindelijk weer een vaste basis in mijn bestaan te hebben.

vrijdag, november 14, 2008

Zaken doen


Nu de geld(wolven)wereld instort, is er hopelijk wat meer aandacht voor de vraag hoe het dan wel moet, zakendoen. Bij mij leeft die vraag in ieder geval al heel lang. Ik ben graag een eerlijk mens. Dat is een prettig gevoel en het geeft de rustgevende illusie van veiligheid omdat mij niks kwalijk te nemen valt. En ik denk dat eerlijkheid de meest efficiënte handelswijze is. Als het me lukt met een tegenpartij samen te werken die ook een vergelijkbare tactiek volgt, dan krijg ik ook gelijk in de praktijk. Maar sommige mensen opereren anders. Dan schiet het geen meter op. Hoe hou je de graaiers binnen de perken van het algemeen belang?

Het zou fijn zijn als we de formule kunnen specificeren die de optimale verhouding tussen het eigenbelang en het algemeen belang beschrijft. Als ik het totale vermogen van onze samenleving bezie is die in feite onveranderd door de financiële crisis. Het is wel lastiger om vermogen uit te wisselen of vast te zetten voor later, maar we kunnen in principe nog steeds hetzelfde. Als we de graaiers aan de top eruit weten te wippen, is het rendement van het geheel meteen een stuk beter!

donderdag, november 06, 2008

Organisch of georganiseerd

Mijn afspraken met klanten zijn commerciële afspraken, dat ben ik nog steeds aan het leren. Ik wil dat nog wel eens vergeten en dan zit ik letterlijk vrijblijvend op eigen kosten mee te praten. Nu de agenda weer steeds voller loopt met opdrachten, moet ik strakker organiseren en strenger worden tegen mijzelf en de klanten. De laatsten lijken daar minder moeite mee te hebben dan ik zelf. Ik zoek nog steeds naar het evenwicht tussen de traditionele zakelijke handelswijzen en naar ik hoop de modernere mogelijkheden die wij hebben dankzij de techniek en de vrijere cultuur. Zolang ik stevig in mijn schoenen sta en met beide benen op de grond gaat dat prima, maar ik hou ook van vliegen en zweven. Dansen lijkt het dichtst bij mijn natuurlijke ideaal te zitten. Dat is feitelijk heel streng georganiseerd, maar ervaar ik als heel organisch.
Kunst in combinatie met kunde.

woensdag, november 05, 2008

Bij mist overdag geen groot licht.

Ik niet tenminste. Vandaag zag ik door de bomen het bos niet meer. Ik begon met een keurig lijstje, maar nu bijna kwart voor 12 is nog minder dan de helft gedaan. Het werk komt weer erg snel op me af. Leuk, maar naast het uitvoeren moet er momenteel ook nog erg veel worden geregeld. En als dan de techniek hapert, raak ik de pedalen kwijt. Tussendoor nog gauw even cadeautjes geshopt voor m'n lief. Want die is wel lekker even jarig morgen! Over ruim 10 minuten zelf. Jottem.

dinsdag, oktober 28, 2008

To train or not to train


Morgen ga ik werken in Den Haag, bij EZ. En donderdag moet ik bij IVW zijn. Dus probeer ik een nieuwe tactiek uit. Ik blijf slapen in Den Haag. Iemand bij EZ gaf me de tip om te gaan logeren bij Skotel, het oefenhotel van de Haagse Hotelschool. lijkt me leuk. Gezien de ervaring die ik in mijn vorige berichtje beschreef, vertrouw ik niet 100% meer op de trein. Maar om nu een heel uur eerder te gaan is ook zo wat. Daar slapen we nog een nachtje over...

donderdag, oktober 23, 2008

Fijne dag

Vandaag is mijn lieve dochter 21 geworden. Gefeliciteerd lieve Rosa! Verder was de dag ook fijn. Ondanks de NMBS de Belgische Spoorwegen. Ik stond keurig op tijd op het perrron in Antwerpen voor een retourtje Den Haag, toen ik op het dienstregelingbord las "TREIN VERVALLEN". Woedend op de fiets terug naar huis en toen maar met Gerda's auto naar Nederland. Bij EZ zijn beide voorstellen nu omgezet in werk met concrete data waarop we beginnen. Weer thuis na de file file file, gezellig gegeten. Nu nog de hond gelucht en dan lekker mijn bed in.

zondag, oktober 19, 2008

Zondagsrust


Hallo Heleen, leuk om te weten dat je mijn blog zo trouw volgt. Trouwer dan dat ik schrijf. En ik hem me rot gelachen om je kletsmail die voor me met dragonspeak hebt gemaakt. Lijkt me ook wel lekker. Ik ben begonnen mettwitter. Ben benieuwd of dat 'plakt' en ik het blijf gebruiken. Gisteren de familietour afgemaakt. Na de gezellige familiezit op de verjaardag van Jan heb ik zaterdag Rosa opgepikt en zijn we samen bij mijn moeder geweest. Daarna Rosa teruggebracht naar Utrecht en ik weer naar Antwerpen. Nu ga ik ff alle post lezen die ik uit NL mee terug bracht...

vrijdag, oktober 17, 2008

Er is veel te doen. En graag ook.



Nu mijn leven steeds voorspoediger in een ordelijke richting lijkt te ontwikkelen, komt er ook weer meer ruimte en aandacht voor mijn werk. Dank zij Dennis Luijer van Jam had ik vorige maand een klusje in Zwitserland. Harry gaat internationaal. En nu ben ik net terug van een congres in Berlijn. Was ik ook nog nooit geweest. Als gevolg daarvan moet ik opeens veel meer in het Engels communiceren. Dat is lastig voor iemand die zich heeft getraind op scherp denken in zuiver Nederlands, maar anderzijds is het wel handig dat ik opeens met veel meer mensen kan praten over van alles. En in het bijzonder over mijn ambacht die nu een echt vak blijkt te zijn en over wat ik daardoor nog beter kan bijdragen aan onze mooie wereld. Ik moet nu wel mijn 'act' in orde brengen. Spullen, organisatie en vooral mijn eigen conditie. Uit Berlijn kreeg ik als souvenir een verkoudheid mee, die hoef ik niet.

woensdag, september 03, 2008

Te vroeg

Wij zijn de eerste bewoners van ons tijdelijk onderkomen in Antwerpen. In afwachting van de voltooiing van ons nieuwe koopwoning huren we tijdelijk een romantisch ogend pandje aan het park. Het totaal verkrot monumentje is voorbeeldig door de gemeente opgeknapt. Helaas ligt het ook naast een bouwwerf en recht tegenover de leveranciersingang van een ziekenhuis. De bouw naast ons garandeert dat we met drilboren of andere grove middelen om zeven uur uit ons bed gedaverd worden. Maar dat wisten we op voorhand. En dat hebben we geaccepteerd als een onvermijdelijk maar hanteerbaar gegeven. Veel storender en ondermijnender is de bevoorrading van het ziekenhuis. Zonder zich te bekommeren over enige gezondheidseffecten beginnen de leveringen al vanaf vijf uur 's ochtends. Afwisselend door muisstille leveranciers of lawaaiige lomperikken voor wie het afzetten van de motoren al te veel aandacht kost. Wij kunnen amper slapen na vijf uur. En dat is slopend.

maandag, september 01, 2008

Mijn blog liegt

Niet omdat ik bewust lieg, maar omdat ik niet altijd alles publiceer. Eigenlijk alleen als het me zo goed gaat dat ik nog enigszins boven mijzelf en de materie kan uitstijgen. Zodat ik er iets 'over' kan melden. Als ik tot mijn nek in het werk of de problemen zit, dan heb ik letterlijk en figuurlijk geen handen vrij om dat allemaal met enige helderheid te beschrijven. Ook psychisch weiger ik al mijn ellende te delen met iedereen. Als gevolg van deze mechanismen is mijn blog fragmentarisch en een weinig realistische weergave van mijn bestaan. Dat ik dit nu blog is dus een positief signaal. Ik heb blijkbaar voldoende tijd en aandacht over om dit even op het net(vlies) te zetten. Hasta la vista.

donderdag, augustus 07, 2008

Eindelijk on line

zicht

Vraag niet hoe maar ik ben na weken weer on line met mijn eigen machine. Het is verbazingwekkend hoe gehandicapped en gefrustreerd ik me voel zonder internet. Een hele wereld is opeens onbereikbaar en bijna alle informatie onvindbaar. Hoe deed ik dat vroeger..?
Maar nu werkt het in principe weer. Niet zonder complicaties. De aansluiting was een succes tot in de kelder, maar de interne bekabeling functioneert om onbekende reden niet. Nu lopen de kabels voorlopig provisorisch buiten langs de gevel en dan via de openstaande ramen naar binnen. Maar toch.. ik blog!
Gisteren heb ik opeens een dag vakantie gehad, omdat mijn broers Willem en Geert besloten onze nieuwe woning te komen bekijken. Willem's Gerda en Merel gingen mee om te winkelen en mijn broers en ik hebben ondertussen Antwerpen verkend. Ik heb hen de Winkelhaakstraat laten zien, waar Gerda en ik nu een woning op het oog hebben. OK, ik loop dus gigantisch achter in het vertellen wat er allemaal is gebeurd, maar voor nu fijn dat ik weer wat kan laten horen

dinsdag, juli 29, 2008

Vandaag is de INTEGANman langsgeweest. Dat is de kabeltelevisie. De keurige aansluitingen voor tv en internet in onze woning moeten nog met de buitenwereld worden verbonden. Volgende week komt men graven en boren. Dan zit er een extra kastje in de kelder en kan de internetdistribituteur (hier is Telenet monopolist) daarna komen. Het duurt dus nog wel even voor ik thuis zit te bloggen. Gelukkig is de bieb vaak open. Onze huis zit er nu op het eerste gezicht bewoonbaar uit. Boven zijn hele kamers nog volledig oningericht. Maar we vorderen. Volgende week begint alweer het volgende hoofdstuk: De aankoop van onze volgende woning. Never a dull moment. ;-)

vrijdag, juli 25, 2008

iets beter

Gerda zit 'thuis' te bekomen van de recente ontberingen en ik raak thuis in de Bieb op het Coninckxplein. Met m'n eigen laptop een half uurtje op internet (nog 5 minuten!). Ik zie dat BZ en onze advocaat elkaar al bestoken met beschuldigingen. Maar voor ons is dat gedoe op afstand gezet. Wij richten onze blik vooruit en onze tijdelijke woning in.

donderdag, juli 24, 2008

In Antwerpen

Het is een stralende zomerdag in Antwerpen. Gerda en ik zijn sinds afgelopen zaterdag in deze stad geland na onvoorstelbaar hectische avonturen. Daardoor heb ik heel lang niet geblogd. Nu zit ik voor het eerst sinds tijden weer met wat rust in mijn lijf achter deze computer in een internetcafé. Via de tourist information gevonden.
Natuurlijk heb ik al mijn wachtwoorden niet paraat, dus ik moet nog een keer terug om mijn mail te checken. Het duurt nog even voor we in onze voorlopige woning weer zijn aangesloten op de moderne communicatiemiddelen zoals internet en telefoon. Maar we zijn definitief weg uit Rumst en Antwerpen lijkt ons welwillend te ontvangen.

vrijdag, mei 02, 2008

Zonder titel


Dankzij de laatste twee "vrije dagen" loop ik in met de administratie en geven de stapels op mijn bureau hun vergeten geheimen prijs. Het wegwerken van die stille dreigingen zorgt voor een veilig en vredig gevoel in mij. Samen met de vrolijke meizon gaat alles er weer wat optimistischer uitzien. Conditioneel knap ik ook behoorlijk op. Het lijkt erop dat ook ik baat heb bij het Budwig-ontbijt dat ik nu een maand ook volg naar het lichtend voorbeeld van Gerda.

Vandaag op bezoek geweest in ons nieuwe appartement in Antwerpen. Mijn onderbuurman Baruch, de verkoper, was weer vriendelijk en gastvrij, evenals zijn vrouw. Nadat we met z'n tweeën uitgebreid onze fantasieën en plannen naast de harde meters van de werkelijkheid hadden gehouden, hebben we nog even met hen gekletst in hun tuin. Alles ziet er beloftevol uit. We hebben zin om daar te gaan wonen eind juni.

Vanavond nog even gebeld met Rosa. Ze zat met Loes in de trein op weg naar huis na een nachtje Maastricht. Terwijl we bellen droodle ik dit ei. Ook het ei is blij.

donderdag, mei 01, 2008

Duck Tape


Dit soort humor maakt mijn dag goed. Ik dreigde het leven al te serieus te nemen...

1 mei

Het eerste wat ik me afvraag als ik s'ochtends wakker ben is "Wat voor dag is het vandaag?" Ik ben gevoelig voor de extern bepaalde sociale boodschappen daarin. Op zondag "mag" ik blijven liggen, op een weekdag "moet" ik werken, ook al ben ik al jaaaren "vrij" ondernemer. Mentaal ben ik sterk onder invloed van allerlei conventies. Dat geeft een gevoel van orde en vormt meestal een prettig kader. Gisteren was het in Nederland koninginnedag. Vreemd om er niets van te merken. Vandaag is het hier de 1 mei viering. Het schijnt dat er een wielerkoers langskomt vandaag, maar veel beweging veroorzaakt ook dat niet. Omdat het werk nog in stapels om me heen ligt. wil ik vandaag wel wat doen, maar ik merk aan mijzelf dat ik een soort ongericht ben vandaag. Ik hoop dat ik dat in mijn voordeel kan ombuigen.

donderdag, april 10, 2008

Wat betekent de uitslag voor mij

Veel. Meer dan ik bewust kan verwoorden. Zoveel is duidelijk. Het eerste wat ik merk is een gevoel van ruimte. Het laatste half jaar heb ik geleefd met het gevoel dat onze dagen samen wel eens geteld zouden kunnen zijn. Dat dit mogelijk onze laatste redelijk normale periode samen was. Het vonnis in september was wat dat betreft vernietigend. (Lees ook even na wat Gerda zegt over de invloed van dokters.) Nu heeft het acute crisisgevoel plaatsgemaakt voor een veel stabieler beeld. Dit laatste halfjaar is er niets verslechterd aan de uitzaaiingen op haar borstvlies. Dat er niets is veranderd lijkt op het eerste gezicht weinig spectaculair, maar feitelijk is het een trendbreuk en een zeer positieve wijziging ten opzichte van het medische oordeel uit september: "Blijkbaar is het toch een agressieve tumor." My ass! Pasteur zei al "Het zaad is niets, het terrein is alles." En kanker is geen simpele fysieke ontsporing die je zonder aanzien des persoons met messen, chemicaliën of radioactieve straling wegsnijdt, zoveel is ons inmiddels duidelijk. We hebben zelf ook nog geen eenduidige lineaire verklaring, maar wel een gefundeerd vermoeden dat de zorg en aandacht die Gerda dagelijks in haar conditie investeert, zijn vruchten afwerpt.

Woensdag hebben we pas voor het eerst de volle omvang gezien van de uitzaaiingen. En tot onze afschuw is er geen sprake van "enkele" actieve plekjes, zoals we hadden begrepen, maar op zo'n grofweg vijftien plaatsen zijn vlekken of vage vormpjes te zien. Ze corresponderen goed met de plaatsen waar Gerda wat ongemak voelt in haar rechterborstkas. De 3D-scans van afgelopen september en deze april werden naast elkaar in alle onbevangenheid getoond door een radiologe die ik nog niet kende. De opnames verschillen alleen van elkaar omdat Gerda net even anders ligt en net even anders is gefotografeerd. Door de beelden naast elkaar snel door te lopen, was heel goed te zien dat alle plekjes op het oog onveranderd zijn qua vorm en grootte. Dat is bijzonder, omdat ze in de acht maanden na de extra chemo van februari klaarblijkelijk vanuit het niets zo snel zijn gegroeid...

Gerda's regime van fysiek en mentaal reinigen, ontgiften en zeer gezond eten heeft haar conditie erg verbeterd. De uitslag doordringt ons ervan dat ze zo door moet gaan. En ik ben zo blij dat ze nog even blijft. Die vreugde doordrenkt me heel diep. De zware zwarte dreiging neemt afstand. We kunnen samen wat verder komen dan ik vreesde en de horizon strekt zich wat opener voor ons uit. We kunnen nu onze aandacht richten op het verhuizen naar Antwerpen om daar op een gelijkwaardige manier te gaan samenleven. En de zomervakantie wordt zo heel leuk. En ik kan zelf ook weer (enkele van) al die andere dingen gaan doen, die ik opzij heb gezet. Heerlijk dus.

dinsdag, april 08, 2008

Ze blijft nog even


Stabiel. De CT-scan van Gerda's borstkas die we vandaag laten doen, geeft geen zichtbare verandering ten opzichte van de schokkende onthulling in afgelopen september.
Dus over een half jaar doen we weer een scan... We hebben in ieder geval weer een half jaar erbij. Nu even laten bezinken wat we hier van vinden.

woensdag, april 02, 2008

Over een week


Terwijl de paasvakantie van Gerda's kinderen hier in huis de sfeer bepaalt, komt ondertussen in een daverende stilte de volgende week dichterbij. Dinsdag gaat Gerda zich laten scannen. Dan zal blijken wat het effect is van haar gezondheidsregime. Er valt weinig over te zeggen en dat gebeurt dan ook. Ik informeer intussen bij allerlei financiers naar hun geldverhuurprijzen en probeer me op mijn werk te richten. Het simpele genoegen van een simpel plaatje als deze...

zaterdag, maart 22, 2008

Hier gaat het leven matig. Het is net zo'n computergame,
naarmate ik vorder wordt het steeds pittiger.

Vandaag voor het eerst weer even met m'n kop boven het gedoe uit.
Het vorige weekend verdampte bijvoorbeeld doordat Gerda haar pols brak.
Kan iedereen overkomen denk je dan nog,
tot de arts zich verbaasd over het gemak waarmee hij de pin in haar botten prikt.
Hee, gewoon zonder hamer!

Dan komt de echte duurzame downer: osteoporose.
Het zoveelste kanker-effect van de chemo.
Van die dingen dus.
Maar goed dat we gelukkig zijn samen.

dinsdag, maart 04, 2008

Op tournee

Het werk trekt weer aan en ik ga nu drie dagen op tournee. Elke dag een andere plaats en een andere klant. Hopelijk zet het zoden aan de dijk...

woensdag, februari 27, 2008

Vaag



Vandaag was ik erg vaag. Wel wat gewerkt, maar door een soort mist heen. Veel mensen worstelen met een virus en ik doe mee. Hoewel ik niet echt ziek ben voelt het toch als een soort half life. Dus voor vandaag hou ik het voor gezien.

vrijdag, februari 22, 2008

Vergemakkelijken


Gezonde economie handelt gaat mij maar over één ding, het vergemakkelijken van het dagelijkse leven. Volgens die definitie is bijvoorbeeld "werk scheppen" kolder. Ken jij iemand die dat thuis ook doet? Ik niet. Ik ben zelf nu ook lekker bezig werk te voorkomen. Als het trouwe ftp programma Transmit waarmaakt wat het beloofd, staat het tekeningetje al on line voordat ik dit heb getiept. Zo gepiept. En ja hoor. Kijk dat is wat ze tegenwoordig 'life hacking'noemen.

dinsdag, februari 19, 2008

Te lang stil



"Harry, je hebt al heel lang niet geblogd." zei Gerda me en ze heeft gelijk. De afgelopen tijd was ik af en toe supergestresst en dan ben ik onprettig gezelschap laat men mij weten. Afstand nemen is er niet bij. Van enige nuchtere bespiegeling is ook geen sprake. Verklaarbaar is mijn gemoedstoestand wel. Na de geslaagde verkoop van mijn pand leek het me een goed idee om vlak voor de Krokusvakantie een oriënterend huizentochtje te maken in Antwerpen. Ik stelde drie adressen voor met ieder een ander karakter: Een huis, een appartement en een "opknappertje' een goedkoop pand wat we naar eigen inzicht konden laten renoveren. In de periode dat we begonnen te denken over ons vertrek uit Rumst, na Gerda's retraite in oktober, fantaseerden we al gauw over een appartement in Antwerpen. Samen alles achter ons laten en op wereldreis moet nog even wachten. Annelien wil haar derde middelbare schooljaar graag naar de kunstopleiding in Antwerpen en de stad trekt me wel na Rumst. Dus we hadden een programma van eisen, maar merkten al snel dat een betaalbaar appartement met vier slaapkamers zeldzaam is. Gewone huizen bieden veel meer voor het zelfde geld. Dus verruimden we onze blik en trokken op de eerste dag van februari naar Antwerpen. Ik had een perfect rijtje afspraken kunnen regelen en zo stonden we om tien uur in een spiksplinternieuw appartement rond te kijken. De makelaarsdame verzuchtte dat ze het haar assistent wel erg aantrekkelijk in de markt had laten zetten. Wat een eerljke opmerking bleek, want na een dag rondkijken in de stad en een avond lang nog naar alle concurrerende aanbiedingen op het internet, had ik ook sterk het gevoel een gouden kans te hebben. En als Vrouwe Fortuna je toelacht moet je haar meteen bij de haren grijpen. De legende zegt dat je te laat bent als je net voorbij is: Op haar achterhoofd heeft ze geen haar...

Om een lang en spannend verhaal kort te maken: De vakantieweek die we mijmerend over allerlei woonmogelijkheden dachten door te brengen heb ik - tot woede en wanhoop van mijn lief - volledig verbrand aan het veroveren van dit plekje. Na de slechtste onderhandelingen ooit heb ik het gekocht, trillend van de zenuwen. Slechts 1000,= euro onder de vraagprijs. Maar ook dan is het nog een superkoop. Het is gebouwd door een man die zelf in de "immobiliën" zit. Hij leeft van het bouwen en opknappen van huizen en heeft op een mooie plek voor zichzelf een solide huis neergezet. Met daarbovenop nog een woning van drie verdiepingen. Makelaars noemen dat hier een "triplex". Klinkt lekker goedkoop zeker. De bouwer heeft niet bezuinigd op kwaliteit en materiaal. Het heeft voor 420.000,= al te koop gestaan, maar zijn vrouw weigerde al twee toekomstige buren. Wij zijn om een of andere reden wel door de keuring geraakt. Ha ha. Nu prijs ik me met het idee dat het universum me weer gul steunt, ook al heb ik het gedurende de trip al flink in de broek gedaan. Wat is dat spannend. Ik speel wel met een heel hoge inzet: met mijn basis en een enorme bak geld.

Mijn grootste angst is dat ik nu een deal heb gesloten die ik eigenlijk niet kan betalen. Mijn trouwe financiële man Dick van der Horst heeeft zich een slag in de rondte gewerkt om tijdig met de "cijfers' aan te komen. Bruin kan het wel trekken, maar ik wenste meteen wat nieuwe opdrachten, want in januari heb ik amper tot niet gewerkt. En ja hoor ik zit nu weer helemaal vol, als mijn offertes worden geaccepteerd.

Over offertes gesproken. Mijn grootste zorg toen ik bij de verkoper aan tafel zat, was of ik het zou kunnen financieren. De verkoper, kind aan huis bij een grote bank, bood me aan me te introduceren bij zijn contactpersoon. Precies wat je hier nodig hebt in België. Dus het eerst financieringsaanbod is binnen. Maar ik loop op de feiten vooruit. Huizen kopen is hier in Vlaanderen een volstrekt andere business dan wat ik in Nederland ken. De overheid heeft een aantal maatregelen getroffen die het proces nogal medogenloos maken. Waarschijnlijk om speculatie te ontmoedigen, maar als je niet oplet ben je verplicht te kopen, ook als je het niet KUNT betalen. De notaris heeft hier in de huizenhandel een veel crucialere rol. Als contractenopsteller en ook als bemiddelaar tussen vraag en aanbod. Veel huizen worden hier via de notaris verkocht... Het voert te ver om alle strubbelingen te reproduceren, maar als alles goed gaat teken ik aanstaande vrijdag de optie bij de notaris in Antwerpen. Pas dan is er formele zekerheid over de aankoop per 7 juli 2008. Gelukkig vertrouwen de verkoper en ik elkaars woord. Ik zal alvast een sneak preview geven van mijn nieuwe woonst:



donderdag, januari 24, 2008

Bloedgroep van meisje verandert na transplantatie

Dit las ik in : de krant
Bij een Australisch meisje is na een levertransplantatie de bloedgroep veranderd, zo hebben de behandelende artsen in het Westmead Linderziekenhuis in Sydney donderdag bekendgemaakt.

De toen negenjarige patiënte Demi-Lee Brennan had voor de ingreep de bloedgroep O negatief, maar bleek negen maanden later O positief te hebben, de bloedgroep van de donor, een overleden jongen van twaalf jaar. Dit komt door een migratie van de stamcellen van haar "nieuwe" lever in het beendermerg dat de bloedcellen aanmaakt. Zodoende is ook het immuniteitssysteem veranderd.

"We zijn verbluft, totaal verbluft maar bovendien zeer in de war", zei arts Michael Stormon die eraan toevoegde dat het nu vijftienjarige meisje perfect gezond is. Donderdag is een artikel over de zaak verschenen in het vakblad New England Journal of Medicine. Nooit tevoren is het eender waar ter wereld, voor zover bekend, gebeurd.

Het bevestigt hoe weinig we - en ook de medici - eigenlijk weten van de werking van ons eigen lichaam...

Vooruitgang!

Gisteravond zijn we het in principe eens geworden met mensen die hier net om de hoek blijken te wonen. Deze ochtend zijn we bij een notaris geweest die nu een 'compromis' opstelt. Als daar de handtekeningen onder staan is het huis verkocht. Binnen een week! Antwerpen ligt opeens een stuk dichterbij.( :- [) )

donderdag, januari 17, 2008

Huis te koop


Mijn huis staat nu te koop. Kijk maar eens rond nu het nog kan, op de internetpagina. Daarmee is het opeens 'echt'. En meteen heb ik hoofdpijn en voel ik me ellendig. Gewoon angst vrees ik... Maar stress nog is gevaarlijker voor Gerda.


Ik verkoop mijn huis het eerst. Dat pand kunnen we functioneel eerder missen en heeft een wat daad- en kapitaalkrachtiger koper nodig. Ik doe ervaring op met huizenhandel ("altijd al gewild", brrr...) Belangstellenden mogen ook beide in één koop doen. Eind maart zien we verder.

maandag, januari 14, 2008

maandag

Het weekend hebben Gerda en ik goed gebruikt om het contact weer aan te halen. Dat dreigt wel eens te verwateren door alles om ons heen. Maar we hebben het weer goed samen en we maken volop plannen over de beweging van Rumst naar Antwerpen. Maandagochtend na een nacht slapen voelt alles weer anders en vandaag hebben we weer eindeloze gesprekken waarin we de zuiverheid van onze intenties onderzoeken en beproeven. Want de achterliggende motivatie is dat Gerda echt autonome keuzes maakt. Voor zichzelf en dus voor haar gezondheid en geluk. En ik moet haar ruimte geven zonder het gras voor haar voeten weg te maaien. Een kunst apart. Maar het is goed om helderheid te creëren over de kaders en de territoria. Inmiddels is het weekprogramma zodoende weer in ons gezicht ontploft. Gelukkig is de tijd eindeloos. Morgen verder...

woensdag, januari 09, 2008

On top of things


Nu het werk er weer bij komt, na de rust van de kerstperiode, wordt het weer extra duidelijk dat ik "overal boven op moet blijven zitten" als ik zeker wil zijn dat het goed loopt. Maar hoeveel kan ik onder mijn controle houden?

maandag, januari 07, 2008

Dilemma


Vanmorgen kreeg ik een bericht van iemand die op termijn in een ecologische gemeenschap in de Vogezen wil gaan wonen. Dat is het tegenovergestelde van ons plan om naar Antwerpen te gaan. Het herinnert me aan mijn ecologische fantasieën, die werden aangewakkerd door de samenwoondiscussies die Gerda en ik jaren voerden. Eind 2004 dachten we erover om naar Clabecq te gaan. Dat is gelukkig niet doorgegaan. Een snelle blik op hun site leert dat ze nu amper verder staan met hun plannen dan toen. Ze klinken inmiddels hoogstens iets realistischer. Jammer toch dat weinig idealisten de onaangename kanten van de harde werkelijkheid afdoende naar hun hand weten te zetten. In mijn dromen ontmoet ik zelf ook veel minder weerstand dan in de praktijk. Tussen droom en daad enz.... En toch vormen onze idealen de lichtende bakens. Maar de primitieve kant van ons zal pas in beweging komen als zijn comfort ingrijpend wordt bedreigd. Uit bed komen viel al tegen... ;-)

vrijdag, januari 04, 2008

Begonnen

Vandaag ben ik, zoals ik al beloofde, begonnen met het opschrijven van mijn gedachten over gezondheid. Wat in mijn hoofd snelle samenhangende ideeën zijn, blijken bij zorgvuldige formulering ellenlange verhalen te zijn. Dat heb ik niet 1-2-3 op papier merk ik. Maar een goed begin is het halve werk. Nu de andere helft nog... Wie wil, mag meelezen en meedenken. Ik wil in ieder geval wat ik erover denk expliciet geformuleerd hebben, voordat we het effect van Gerda's actuele behandeling kunnen meten. Alleen zo krijg ik een betrouwbare bevestiging van mijn vermoedens. Stel dat ik gelijk heb - wat ik van harte hoop en natuurlijk van mijzelf aanneem - dan ben ik geloofwaardiger als ik dat vooraf benoem.

Achteraf gelijk hebben is geen kunst. En als ik ongelijk krijg, zal dat blijken uit Gerda's verminderde conditie. Dat zal dan meer aandacht vragen dan mijn gekwetste ego of verdampte illusies. Dus ik ga onze vermoedens tot een sluitend betoog smeden. Want zoals ik al eerder zei, de piste die Gerda nu volgt is hoopgevend, juist omdat de achterliggende argumentatie zo past bij alles wat ik dit leven heb geleerd. Met keihard vallen en opstaan ook. Dus ik ben blij dat ik ben begonnen...

donderdag, januari 03, 2008

slapen

Gisteren was ik vol goede moed aan het nieuwe werkjaar begonnen. Maar blijkbaar was ik nog niet genoeg uitgerust. Na een te frisse start (Ik haat kou, of op z'n vloms: karapka =ik heb rap kou) voelde ik me al gauw duf. Bij het avondeten kon ik nog amper de ogen open houden. Dus maar vroeg naar bed. Om negen uur lag ik er in. Blij dat ik me even kon terugtrekken in een warm holletje. En ik heb geslapen tot 12 uur 's middags de volgende dag. Heb ik blijkbaar nodig...

woensdag, januari 02, 2008

Nieuwjaarsvisite

Gerda en Heleen op foto
Een goed begin is het halve werk. Gerda had slim voorgesteld onze nieuwjaarstournee te beperken tot twee adressen: Eerst Jan en Heleen in Papendrecht en daarna via mijn moeder in Gorinchem weer naar huis. Zo hadden we meer - maar nog veel te weinig, zo bleek - tijd voor een goed gesprek. Het was fijn om uitgebreid met Jan en Heleen te spreken. In Gorinchem hebben we naast Geert en mijn moeder ook de jonge ouders Sija en Ronald ontmoet, compleet met hun mooie baby. Dus het jaar is sociaal goed begonen!