Logicomix

Dit weekend Logicomix gelezen. Goede medicijn tegen mijn depressie.
Tussen de werkelijkheid en de waarheid ligt enkel werk...

Kan ik de pijn aanhoren?

"Kunnen we de pijn aanhoren, zonder meteen te troosten of een oplossing te zoeken?" Dat is voor mij de lastigste vraag in het uitstekende artikel van Erik van Praag dat ik gisteren op het internet aantrof. De pijn van mijn naasten, van anderen en van de wereld in wanhoop, resoneert gevoelig met mijn pijnlijke plekken. Dat ik wil instinctief oplossen door buiten mij alle problemen aan te pakken op z'n Harries. "I did it my way!" En dan ga ik er helemaal voor. Met alle gevolgen vandien, merk ik recentelijk weer. Dus halverwege mijn 57ste levensjaar, moet ik weer eerst eens goed naar mijn eigen manier van doen kijken vóórdat ik me in nieuwe avonturen stort. "Reframing" heet dat momenteel bij mij. Hopelijk lukt het deze keer wel. ;-)

Foutloos schrijven

Mede dankzij het hatelijke commentaar van mijn onvolprezen leraar typografie en mijn voortdurende spelfauten als gevolg van mijn concentratie op de lettervormen, werd calligrafie mijn meest frustrerende vak indertijd op de kunstacademie. Vanavond heb ik mijn ego wat geheeld, nu blijkt dat ik op mijn digitale tabletje foutloos het schoonschrijven kan imiteren, dankzij de geduldige herstelfunctie.

No more Amazon.

I recently ordered some books through Amazon, together with the markers I really needed. The markers did not ship outside the US, so I settled for the rest. (Yes, the seduction worked.) The first shipment contained two books instead of one. Possibly my mistake. The second was as expected. But the Belgium customs charge 10 euro for each delivery. The third shipment contained two books I had a look at but most certainly did not order. I have to admit they were mentioned in the confirmation email I did not bother to read. I just checked the shipment adress.
All together shopping at Amazon was not a succes and I will not be back.

Bedenken of beelddenken

foto Dirk Cornelis

Vrijdagavond was bij de overburen in het Designcentre de opening van een tentoonstelling over de bedenkers . Helaas is de akoestiek in de tentoonstellingsruimte (een keiharde betonnen bak) zo slecht dat toespraken een auditieve variant worden van de kleren van de keizer. Iedereen hoort het beleefd aan, maar meer dan 80% is feitelijk onverstaanbaar. Van wat ik wel hoorde, leek me dat in dit geval echt jammer. Ik hoorde iemand iets zeggen over het dodelijke effect van scholing op creativiteit. Gelukkig stond die informatie ook op één van de tentoonstellingsborden, anders kon ik het hier niet vermelden. Ik ken de bron van de volgende stelling niet, maar als dit waar is dan doen we onszelf te kort. Voordat kinderen naar school gaan, vertoont volgens dat bord zo'n 98% gedrag dat creatief genoemd kan worden. Na een gedegen opleiding is dat teruggebracht tot een magere 2%! Je hoeft niet creatief (meer) te zijn om meteen het idee te hebben dat dat beter zou kunnen. OK, dat is een eufemisme, begrijpen de hoger opgeleiden onder ons meteen. ;-)

Wat is/wordt er dan zo fataal beschadigd tijdens de schooltijd, kun je je afvragen. Als ik mijn gevoel beluister, geeft deze meteen een pijnlijk antwoord: "We moesten serieus aan de slag en speelsheid is uit den boze." Deze stelling wordt concreet onderbouwt met het grootste gat in de markt dat ik ken: De enorme vraag naar 'goede' ideeën. In mijn wereld is er veel werk om succesvolle managers en ondernemers weer te leren om creatief en speels te zijn.
Het heet dat wel chique "out of the box' denken enzo. Maar het komt neer op een simpel. "Mens durf te spelen."

Ik heb op de tentoonstelling meteen wat speelse notities achtergelaten. Ik denk dat we ons creatief denken en bedenken erg kunnen verlevendigen door er beelddenken van te maken. Beeldtaal zou een (internationaal!) vak kunnen zijn op school. Dit als serieuze opvolger van het te vrijblijvende vak tekenen in de hogere klassen. Zo vanaf het moment dat het abstracte denken zich ontwikkeld. Op deze tentoonstelling mis ik dus de ELD. misschien kan dat ook een TV-programma zijn: de beELDdenkers...

I might get hooked

THINKTANK

Wonder how Dave Gray is advancing with his new thinktank

visual thinking

Oude ambachten

Vandaag voornamelijk grafisch ontwerp en DTP gedaan. Voelde vertrouwd en ambachtelijk.
Lekker pielen aan een flyer en daarna een visitekaartje voor mezelf. Ik vond deze vondst wel leuk, maar ik hou het toch bij het oude logo. Daar hou ik gewoon van. Dus dit wordt het nu.



In het engels deze keer, want ik moet volgende maand weer naar Lausanne en ik oktober naar London. Ik globaliseer gewoon mee. Op de achterkant naam, url, mail en telefoon. Geen adres.

Karma

Het volgende lesonderwerp in mijn leven lijkt nu te zijn: "Het moeiteloos hanteren van imperfecties." De eerste les in deze serie gaat over het accepteren van mijn eigen onvolkomenheden. Als ik dat onder de knie heb, schijnen die van jou ook makkelijker te aanvaarden te zijn. Ik dacht al dat ik dit eerder had gedaan, maar blijkbaar ben ik toen gezakt voor deze levenscompetentie. Problemen is ongeveer het enige dat ik alleen kwijt kan raken door ze vol-ledig op te lossen. Nu krijg ik dus echt action learning met steeds praktijklessen. Van lege wc-rolletjes tot imperfecte nieuwbouwcomplexen. Ik moet voortdurend aan mijzelf vragen "Hoe zou ik willen dat de ander op me reageert als ik dit zelf zou aanrichten?" plus "Wat is in dit specifieke geval het prettigst, handigst en verstandigst?"

De oplettende lezer herkent mijn favoriete drie essentiële criteria, de dynamische balans tussen denken, voelen en doen:
1 Klopt het?
2 Voelt het goed
en 3 Werkt het ook?

Ouderwets handwerk

Op zoek naar een oude werktekening uit 2005 kwam ik deze scan tegen. Eén van de laatste illustraties die ik analoog 'in het echt' heb geschilderd. Met kwast en penseel in acrylverf op een groot stuk papier. Lief hè?

De evolutie van (het) netwerken.

Nog even wat ventileren. Een beetje visueel denken met de ogen dicht deze keer. Het internet ligt inmiddels als een wereldwijd web om onze globe. Vorige maand is nog een heel stuk Afrika er op aangesloten. Via deze kanalen kunnen we nu wereldwijde relatiewerken ontwikkelen. Daartoe zijn de hyves, facebooks, linked-ins en andere 'sociale' sites als paddestoelen opgeschoten om te bloeien op dit mycelium. Maar de analogie suggereert ook hoe primitief deze vormen nog zijn. En als we het wereldwijde sociale netwerk van een afstandje door de oogharen zouden kunnen bekijken, dan zien we dat dit wereldwijde web inderdaad lijkt op een schimmel die de wereld overwoekert, met hier en daar wat zwammen. (Een paar dagen ben ik via Twitter geattendeerd op een mooie data visualisatie daarvan, maar ik vond hem niet terug in de amorfe overvloed. Wie helpt?)

De evolutie zal doorgaan, het enige dat blijft is immers de verandering... Na deze eerste ongebreidelde wildgroei (meer is beter) ontstaat er noodzakelijkerwijs kwalitatief onderscheid. Zodra iedereen op iedereen aangesloten kan zijn, volgt de fase van de schifting. Dan is het simpele meedoen of erbij horen niet meer voldoende, maar wordt het belangrijk met wie je bent verbonden en waartoe en waarom. Volgens de ontwikkelingshierarchie van Graves komen we dan in de fase van de strijd om de macht, om de beste posities in het netwerk. De 'shoot out' heet dat in het internationale zakenleven. Die is dan ook al druk bezig tussen de internet- en computerbedrijven. Wie overleeft het bloedbad en wordt de nieuwe koning? Op individueel niveau merk ik het zelfde patroon. Ik heb al lang geen ruimte en aandacht genoeg meer voor elke nieuwe 'relatie' die zich spontaan aandient. Ik moet mijn tijd en energie beperken tot die mensen waar ik echt wat aan heb. En dus verdwijnen heel wat leuke mensen achter de aandachtshorizon en uit mijn adressenboekje. Daarmee volgt de ontwikkeling op internet naadloos de evolutionaire natuurwetten die onze echte maatschappij ook hebben gevormd. Dankzij GRAVES is de volgende stap ook al voorspelbaar. Maar laten we niet op de ontwikkelingen vooruit lopen. Het lijkt er dus op dat we de middeleeuwen van het internet gaan meemaken.

De schildpad en de haas.

Stressbestendigheid geldt als bewijs van mentale kracht en stress als een onvermijdbaar artefact van ons moderne leven. "Druk, druk, druk!" roept elke energieke carriëremaker en dwingt daarmee respect af voor zijn klaarblijkelijke actieve deelname aan het maatschappelijke verkeer. Hij doet volop mee en hoort er dus helemaal bij. Het tegenovergestelde gedrag riskeert een tegenovergestelde waardering. Niemand wil worden aangezien voor lui of passief en dat maakt het lastig om relaxed achterover te leunen om ontspannen over de dingen na te denken. Te reflecteren zoals dat zo mooi heet. Dat bespiegelen en bezinnen is minstens even hard nodig als geconcentreerd werken, maar krijgt minder automatisch waardering. Het is best prettig om te doen, maar het telt minder als werk. Het risico hiervan is dat we dan maar als een kudde blinde paarden doordraven zonder ons af te vragen of dat wel wijs is. Dat dit een vergissing is gelukkig al uitgebreid beschreven in Hazenbrein en schildpadgeest van Guy Claxton. Kan ik verder met andere bespiegelingen op deze zondagmiddag. Want hoewel minder algemeen bekend, is het ook al wetenschappelijk aangetoond dat men creatiever is naarmate men meer ontspannen is. Dat past voor mij mooi bij: Doe zo weinig mogelijk en doe dat zo goed mogelijk.

Jonny Crossbones!

Ondertussen ben ik fan van Jonny Crossbones.
Deze strip heeft de stijl en sfeer van oude Kuifje verhalen en het is zeker zo goed getekend.

onvredig

Het lukt me tegenwoordig minder goed de ellende van de wereld buiten te sluiten. Of beter gezegd, als ik even rustig op mezelf zit, geloof ik niet meer zo makkelijk dat 'het' wel goed is. Ik heb minder vertrouwen dat het wel goed komt. Ik ben dus een wat zorgelijker en wantrouwiger mens geworden...

Immediate and Unconditional Release of Aung San Suu Kyi

Immediate and Unconditional Release of Aung San Suu Kyi

Shared via AddThis

only words...

Of het een voordeel is of een nadeel hangt af van de situatie. Maar soms vind ik het wel lastig dat ik wat er gezegd wordt meteen weer vergeten ben. Het ene oor in het andere uit en daarna is het weg. Maar als ik me voorstel dat woorden blijven hangen of liggen... Sommige woorden doen dat volgens het spraakgebruik. Er zijn zelfs woorden die je, als ik de schrijvers mag geloven, blijven achtervolgen!

Dave Gray

Ik moet niet vergeten te reageren op de theorie die Dave Gray formuleert op z'n blog. Maar eerst de boel wat opruimen in en buiten mijn schedel.

Denken zonder taal

Voor denken heb je woorden nodig. Of toch niet? Uit nieuw onderzoek blijkt dat je voor bepaalde denkstappen waarschijnlijk geen taal nodig hebt. Dat meldt VPRO Noorderlicht op haar site Voor een beelddenker is dit nieuws een open deur. Het meeste werk in mijn hoofd is pre-verbaal te noemen. Pas tegen de tijd dat de multidimensionele mentale constructie naar buiten moet, wordt het 'vertaald' naar woorden en zinnen en hele verhalen in woord en gebaar. Op de site van Ideagram is dat ook mooi te zien. Die site vond ik dankzij de tip die Shawn Callahan gaf via twitter. Zulke tipas zijn voor mij een belangrijke waarde van die site. Interessante professionals roepen wat voor leuks of relevants ze tegenkomen op het web. Een paar keer per dag, als ik wat afleiding wil, klik ik op hun 'tips'. Zo breidt mijn lijstje waardevolle verbindingen zich gestaag uit. Een beginnend reputatienetwerkje. De betere twitteraar zich poogt te beperken tot zinvolle opmerkingen. Op dit moment circuleert daartoe deze opmerking op twitter: "Sometimes it is better to be silent and thought a fool, than to speak up and remove all doubt!"

Visueel denken

Zo'n dagje vizthink maakt meer los dan ik in één keer kwijt kan... De aandacht voor en de herkenning van het belang van visueel denken als powertool triggert alle tijdelijk geparkeerde gedachten die zich al jaren in mijn brein ophopen. Dat braak ik er niet in één keer uit. Dus als tniet ken zoals tmot, dan mottet zoals tken. Ik begin gewoon weer wat te lozen in de hoop dat ik van de brokken geleidelijk weer iets samenhangends kan maken.

In de kring van visuele denkers hebben de mensen die kunnen (en durven) tekenen een natuurlijke voorsprong. Zij kunnen effectiever noteren dan anderen. (Ongeveer zoals ik het afleg tegen iemand met een typdiploma.) Dus dom en jammer dat tekenen op school een ondergewaardeerde discipline is geworden. Maar de inhoud van fraai getekende notities is niet persé beter. Soms is er alleen een cosmetische voorsprong. Want wat uiteindelijk telt is de helderheid van de gedachte. Dat hangt meer af van de kwaliteit van het achterliggende denkwerk dan aan de verbeelding ervan. Het denken als bewuste discipline is tot nu toe nog wat onderbelicht gebleven, druk als we zijn met het ontdekken van ons vak.

Toch is het denkwerk dat wat een visueel denker onderscheidt van zeg maar de gemiddelde tekenaar of ontwerper. Ik verhuur naast mijn verbeeldingskracht toch vooral mijn denkvermogen. In de KIJK van mei 2009 komt de cognitief psycholoog Harold Bekkering aan het woord. Hij zegt daar nuttige dingen als "Volgens mij ligt de basis van gedrag in het waarnemen en doen van handelingen." en "Het brein moet op elk moment de meest gepaste actie ondernemen op wat het waarneemt.". Kijk, dan voel ik me weer gesteund in mijn overtuiging dat een goed plaatje goud waard is.