donderdag, november 23, 2006

Alweer donderdag.

Alweer donderdag. Als ik mijn uitgebreide artikel over Jeannine en Ode terugzie, lijkt dat een eeuw geleden. Sindsdien was ik weer even in Utrecht. Het was me ontzettend vreemd. Ik had mijn huis daar in gedachten allang verkocht. Maar ik heb er nu de hypotheekaanvrage getekend die Dick voor mij heeft geregeld/laten regelen. Ik verdubbel mijn hypotheek op de Huizingalaan tot bijna drie ton en zodoende financier ik de aankoop van het huis in de Varenstraat. (Excuses aan de lezers die het taboe vinden om over geld te praten -die zijn er!- voor dit voor hen obscene stukje.) Het is bizar hoe flegmatiek ik beslis over zo'n dertigjarig contract terwijl ik uren kan dubben over een paar honderd euro. Ik ben nu binnen kort eigenaar van twee huizen. Ha ha.

's Avonds lekker simpel met Rosa voor de TV gegeten en meegekeken naar de soaps die zij volgt. Pure nostalgie, alsof er niks aan de hand was. Maar dan merk ik opeens dat ik zit te huilen bij een of andere sentimentele ziekenhuisscene. Daardoor besef ik hoe weinig ik de ruimte heb kunnen ervaren om zelf te voelen wat de dramatische levenswending van deze zomer met mij heeft gedaan. De volgende dag langs de dokter voor een anti-biotica kuur. Ik dacht er weer bovenop te zijn, maar de verkoudheid sluipt naar binnen toe. In mijn magere schedel loopt dat elk jaar weer onherroepelijk vast met allerlei rottigheid tot gevolg. Deze keer grijp ik dan maar preventief naar de sterkere middelen. Terugfietsend kom ik mijn oude Willem Barentszstraat door. Ik probeer even of Rosa thuis is, zoals ze had gezegd. Haar moeder Loes doet open en nodigt me uit voor een kopje thee. Het doet me goed daar mijn verhaal te doen en als dan Rosa even later opduikt is dat helemaal mooi. We hebben het ook over haar plannenmakerij gehad. Ik wens dat haar reisvoornemens snel omgezet worden in concrete plannen en nog mooiere verrijkende ervaringen. Gaan, Roos!

Nu ben ik weer in Rumst en ik probeer het tempo van de afgelopen dagen vol te houden. Alleen kleine concrete stapjes. OF zoals ik het spontaan verwoordde tegen Leo Lenz die ik nog even op straat zag: "Ik leer nu vooral om GEEN plannen te maken." Vandaag vooral via internet veel facturen betaalt. Daarnet nog heerlijk met Gerda en de hond Shiba buiten gewandeld. Morgen verder.

1 opmerking:

Anoniem zei

Har! Ik moet wel vaak aan je denken de laatste tijd. ik weet natuurlijk niet hoe het is, maar ik leef wel erg met jullie mee. Je bent echt een lieverd, al je energie gaat naar Ger en dat zal vast heel fijn voor haar zijn. Ik hoop dat jij het ook een beetje trekt, het was vast goed voor je om even bij je dochter te zijn! Nou har, ik hoop dat ik je binnenkort even spreek! Veel sterkte en liefs aan Ger en aan jou natuurlijk ook. Liefs, Ar