De bijna autistische regelmaat die ik in dit gezin introduceer wordt regelmatig beschimpt, getraineerd en anderszins gebagatelliseerd. Mijn bemeoienis werkt zolang ik er voortdurend zo achteraan zit als Publex achter haar busabri's. Zodra mijn aandacht verslapt is het meteen weer een troep. Maar over de effecten is men zeer tevreden: Het is schoner en opgeruimder.
Dit weekend gaan de kinderen naar hun vader en ben ik eindelijk weer eens ongestoord samen met Gerda. Dat is heeeel lang geleden. Ik merk dat ik kapot moe ben. Mijn lijf houdt het vol maar stort in zodra er ruimte voor is. Zodoende liep ik als een Zombie door het weekend. Heerlijk. Gerda gaat op zondag voor het eerst over haar nek. Ze moet nu veel kleine beetjes eten en alleen dat wat het lijf wel wil hebben. Zaterdagavond hebben we nog even de buurtkroeg bezocht. Dirk is er ook en Gerda vertelt haar verhaal maar weer eens. Nu is het tenminste in zijn originele vorm bekend in de buurt. Lucette die het "Hof van Lachenen" drijft, heeft zelf ervaring met kanker en chemo. Dus er valt veel te vertellen. Zo horen we over die actrice Vicky Versavel van kanker genas in een week tijd! Wow, vandaag, zondag google ik haar even. Hier mijn uittreksel:
Toen bij Vicky Versavel (27) in 2002 de diagnose werd gesteld, kreeg de actrice van de oncoloog te horen dat haar overlevingskansen 45 procent waren en dat een intensieve chemotherapie noodzakelijk was. In 2001 kreeg zij naar eigen zeggen last van een gezwel op de rug, dat bij nader onderzoek een kwaadaardige kanker bleek te zijn. Het gezwel werd operatief weggenomen. Omdat chemotherapie ook ernstige gevolgen kan hebben voor latere zwangerschappen, zocht ze haar heil bij Dokter Jo Van Eeckhout in Rijkevorssel.
"Bij het eerste contact met Vicky ben ik erachter gekomen dat de ziel van haar overleden broer nog op haar woog. Die angel moest er als eerste uit'', klinkt het nogal mysterieus uit de mond van Van Eeckhout. Vicky kan moeilijk uitleggen welke methode hij toepaste. ,,Rationele westerlingen kunnen dat moeilijk vatten'', zegt ze. ,,Telkens hij mij behandelde, was het alsof er een last van mijn schouders viel. Na elke sessie was de dokter echter stikkapot.'
,,Met wat ik totnogtoe heb gehoord, schat ik haar overlevingskans op 0,005 procent'', zegt arts en auteur Jan Bosmans. ,,Na zijn behandeling heb ik een compleet scanneronderzoek ondergaan en er waren geen kankercellen meer te zien. Of ik echt genezen ben, zal ik echter pas over vijf jaar weten.'' Sinds 2004 woont Versavel samen met haar vriend Werner met wie ze in 2005 een dochter, Lore, kreeg.
Tja, hier kun je weer alle kanten mee op. Het valt vooral op dat de gevestigde orde (media en medici) deze Van Eeckhout zo snel mogelijk volledig verketteren. Terwijl de feiten waanzinnig interessant zijn: Oncoloog diagnosteert en opereert kankertumor, Vicky geneest binnen een week. Genoeg aanleiding voor een medische revolutie. Hier zie je vooral hoezeeer het belang van de waarnemer de blik vertroebelt. De wanhopige zieke accepteert elk alternatief even gretig als dat de medicus deze afwijst. Want dan staat zijn positie meteen op het spel. Dat hebben wij zelf ervaren met Robert Gorter, maar de reflex is epidemisch in de medische wereld.
Het is lastig dat elke vernieuwing door de weerstand van de gevestigde orde heen moet. Zo dwing je pioniers en profiteurs in hetzelfde schuitje. De machthebbers corrupmeren zichzelf door zichzelf per definitie beter te vinden dan de ander. Een volstrekt normaal psychologisch zelfbeeld weten we inmiddels: 80% van de automobilisten vindt dat ze beter zijn dan het gemiddelde. Dat is logischerwijs onmogelijk, maar het is juist dit optimistische gebrk aan realiteitszin dat een gezond mens kenmerkt. Maar vernieuwing is zo alleen mogelijk buiten het bestaande systeem.
Nadat Ode had bedankt voor de door mij aangeboden feiten over Gorter had ik besloten het maar even los te laten. Maar nu blijkt Martine Boelsma van het AD wel geïnteresseerd. Ze vraagt om ervaringen met Robert Gorter. Dus zet ik haar op het spoor van onze sites. Morgenochtend gaan we telefonisch kennis maken en uitwisselen.
Onze eigen ervaringen met artsen maakt mij terughoudend in mijn overgave aan hun wijsheid. Hun inzet is buiten kijf. Hun medische kennis is vaak niet veel ruimer dan hun specifieke vakgebied. En voor de ontwikkeling van andere kwaliteiten lijkt heel weinig ruimte te zijn. Met wat ik nu weet en vermoed van alleen al Gerda's dossier, denk ik dat er meer mensen (over)lijden aan de gevolgen van een gebrekkige communicatie dan aan aan gebrekkige medische handelingen. Terwijl communicatie VEEL goedkoper is dan medicatie!
zondag, oktober 01, 2006
"Degenen die het kunnen navertellen zijn over het algemeen tevreden."
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten