Hallo, hallo. Verwachtingen zijn sterk spul. Sinds gisteren weet ik dat Gerda en ik tenminste twee trouwe lezeressen hebben. Maria en Rita lezen elke dag onze blogs. Hallo daar! En nu wil ik onze lezerskring niet teleurstellen. ;-)
Ik hou het wel kort vandaag, want ik heb mezelf een dagje vrij gegeven. Nu Gerda zo tevreden is met het Shiatsu-traject dat ik haar heb gesuggereerd, was ik wel een beetje jaloers. Damokkokkè. (=Datmotikookhebbe.) Dus toen het lot me gisteren toelachte en die drie lastpakken even van mijn rug haalde, heb ik er meteen een massage bijbesteld. Die drie meevallers zijn dat ik niet meer alleen meer ben: 1. in de zorg voor Gerda's welzijn 2. in mijn vak en 3. met de huizenkoop. Dus gisteravond mijn oude Shiatsu-contact Gerdi Keeler gebeld en zoals dat bij meevallers hoort stond ze meteen vanochtend op de stoep.
Ik heb veel aan haar behandelingen gehad in de periode rondom de scheiding van Loes. Ik kwam toen ook niks verder met denken en tobben, maar kon mijn brein niet meer stoppen. En dat doet Shiatsu wel. Als je (letterlijk) onder handen wordt genomen, dan hoef je je alleen maar over te geven en te voelen. Niks meer en niks anders. Met alle gevolgen vandien!
Drie maanden lang, sinds dit avontuur begon, blijk ik veel angst en woede te hebben binnengehouden. Begrijpelijk, als je lief eerst bijna dood gaat aan kanker en daarna aan de risico's van de behandeling. Ik heb me dus af en toe wat moeten inhouden, zeg maar. Ik zat helemaal vast in de 'doorgaan'-stand. Nou, dat kreeg ze er wel uit. Dus zit ik nu slaapdronken jullie verwachtingen te managen. Ik bleef zo ontspannen achter dat mijn middagdutje pas om zes uur eindigde. Ik werd wakker door Rosa's telefoontje. We gaan dus lekker uit eten. Zij zit nu bij de Griek naast het postkantoor op me te wachten. Deze vage vader stapt op zijn reservefiets en rijdt de nieuwe herfst tegemoet.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten