woensdag, september 13, 2006

Goede gewoontes zijn goud waard.

Met wat geluk wordt de blog mijn letterlijke digitale logboek. Dan zou ik nooit meer van die enorme stapels kranten hoeven te verzamelen. Nu verzamel ik als een rat alles wat m.i. relevant en interessant is voor het begrijpen van eh.. wat dan ook.
Ik kan hier ALLES noteren. Met een linkje erbij naar de bron op internet, groeit zo mijn 'kennispositie'. En omdat zaken die ik niet oppak en uitbouw geleidelijk verdwijnen achter de horizin van mijn aandacht, plegen ze daarmee automatisch apoptose: Dood door gebrek aan aandacht... (aandacht=energie)

Een voorbeeldje. Nu ik in België woon, ben ik veroordeeld tot "De Morgen" als krant. En ik voel grote weerstand om mijn gewoontes te veranderen. Op bewust niveau weet ik dat dat gevoel voortkomt uit de gewoontes die vastliggen in oudere delen van het brein. Naarmate het deel van het brein evolutionair ouder is, is het moeilijker bewust te beïnvloeden. Daarom is het via lichaamstaalzo moeilijk liegen.)
Ik moet mijn oude gewoontes dus langdurig 'overschrijven' met nieuwe impulsen. En dat veranderen gaat bij mij met sterke gevoelens gepaard, van angst, weerzin en woede. Cognitief begrijp ik nu dat de weerzin het juiste passende signaal is. Het geeft perfect aan dat ik afwijk van een oude gewoonte en een nieuwe weg insla.

Dan is het een kwestie van zorgvuldig deze betere conditionering volhouden, tot de nieuwe gewoonte zich nestelt. Ik moet het bewust - op wilskracht -zo lang volhouden dat mijn primitieve aard niet anders meer weet. En ik hoef dankzij de nieuwe gewoonte geen oude kranten meer op te stapelen. Want juist dat lees ik ook in diezelfde krant: We leren op twee manieren: Met de volle aandacht waarbij de informatie grondig wordt gegeneraliseerd en of het inzichtsloze uit het hoofd leren... Dat laatste 'blinde stampen' gebeurt in het striatum, terwijl het zorgvuldig verwerken van input in de hippocampus gebeurt. Aldus Russell Poldrack van de UCLA in 2005.

Of deze kennis studenten overtuigt dit te leren kun je je afvragen. Volgens Sarah-Jayne Blakemore van het UCL gebruiken voor beslissingen deze hun mediale prefrontale cortex nog niet optimaal. Daardoor kunnen ze de situatie minder onafhankleijk benaderen dan rijpere volwassenen. Daardoor zijn ze veroordeeld tot een rechtlijniger denkstrategie.

Geen opmerkingen: