Donderdagnacht na de prachtige uitslag heb ik - voor het eerst sinds tijden! - weer zorgeloos geslapen met het heerlijke idee, dat er weer van alles mogelijk is. Het voelt alsof ik na een heel benauwde uitzichtloze tijd opeens weer in een lichte ruimte ben, met een zee van mogelijkheden om me heen. Dat gevoel ervaar ik nog steeds met vlagen en dan ben ik weer heel bij en dankbaar. Maar het was naief om te verwachten dat hiermee de rust en harmonie terug is in mijn leven...
De volgende vrijdag stond al een reisje naar Nederland gepland. Ik moest naar de notaris om de hyptheekacten en omringende documenten officieel te tekenen en om de 8000,- euro op te hoesten die ik zelf moest inbrengen in de deal. Voor dat laatste hadden ze me woensdag al gebeld toen ik met Gerda en Annelien in het UZL (Universitaire Ziekenhuis in Leuven) wase. Of ik dat maar even telefonisch wilde overmaken.
"Ik ben nu in het ziekenhuis en pas na zessen thuis"
"Eh, oh."
Dat verzoek hadden ze ook een week eerder kunnen mailen, natuurlijk. Die avond weer achter mijn bureau, bleek dat telefonisch overmaken binnen een uur mogelijk is. Maar alleen als je dat vooraf hebt aangevraagd. En die procedure duurt wel drie weken...
Dus na een tijdrovende zoektocht door het telefonische en virtuele doolhof van de bankwereld heb ik besloten het geld voor alle zekerheid maar ouderwets contant op te halen bij het postkantoor en persoonlijk naar de notaris te brengen. Een gok met een nare verrassing naar zou blijken... (wordt vervolgd)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten